Fotografie Janusza Helfera pokazują oczywistość, zwyczajność cygańskiego życia, zharmonizowanego z porami roku, zgodnego z rytmem życia przyrody i w sposób oczywisty pogodzenie się z tym rytmem. Zdjęcia ukazują też okres schyłkowy wędrowania — bardzo ważny dla społeczności romskiej, bo późniejsze życie biegnie już zupełnie innymi drogami. Innym wielkim walorem są portrety — pojedyńcze i zbiorowe — ludzi, którzy często już odeszli pozostając tak jak tabory, tylko w pamięci.